Vanuit het niets voert Nienke Brinkman sinds afgelopen zondag de nationale marathonranglijst aan. Tijdens haar eerste officiële marathon op de weg liep de 28-jarige atlete in Valencia een verbluffende 2.26,34. Hiermee dook ze niet alleen onder de limiet voor het EK, maar ook voor het WK. En dat terwijl ze 2,5 jaar geleden(!) begon met hardlopen, omdat ze geen geschikte hockeyclub kon vinden. Het verhaal van Brinkman is even onwaarschijnlijk als prachtig. Ze leeft al ruim een jaar in een droom die almaar mooier wordt. Van ontwaken is voorlopig geen sprake. Van hockey naar hardlopen Van oorsprong is Brinkman een hockeyster. Ze speelt op hoog niveau bij Alecto in Leiderdorp en daarna bij HBS in Bloemendaal. Omdat ze voor haar studie en werk naar Zwitserland verhuist, gaat ze daar op zoek naar een nieuwe club. Hierin slaagt ze niet. Het niveau ligt in haar nieuwe thuisland niet zo hoog als in Nederland en dus heeft ze een alternatief nodig. “Omdat ik altijd sportminded ben geweest, wilde ik wel bezig blijven. Ik ben daarom 2,5 jaar geleden begonnen met hardlopen. Dat ging direct heel goed. Ik ben gestart bij een loopgroep van de universiteit. Toen ik moest invallen bij een estafette bleek ik bij de dames in mijn leeftijdscategorie de snelste tijd te hebben neergezet. Daarna heb ik een halve marathon gelopen in 1.18 en werd ik zesde bij een Zwitserse bergmarathon.” Tijdens de coronacrisis heeft de 28-jarige atlete de kans om het aantal kilometers flink op te voeren. Ze richt zich op de marathon van Amsterdam, maar deze gaat niet door. Vrienden organiseren daarom een alternatieve marathon in Zwitserland. Ze zet een onofficiële razendsnelle 2.39 neer. Een blik in de officiële mededelingen van de Atletiekunie brengt haar op een wild plan. Wat nou als ze volle bak gaat trainen om de olympische limiet van 2.28,30 te lopen? Ze sluit zich aan bij de Zwitserse trainer Benjamin Ueltschi en zet een aantal maanden alles op alles. Ondertussen regelt ze een lidmaatschap bij Voorschoten’97 Atletiek. Ze heeft immers een licentie nodig om officieel voor Nederland uit te komen. Zomer in de bergen Helaas mislukt haar plan. Een week voor haar eerste officiële marathon in Bern raakt Brinkman geblesseerd. Ze zit een paar weken in zak en as, maar pakt daarna de draad weer op. En hoe! Ze beleeft een onwaarschijnlijk mooie zomer in de bergen. Ze wint als grote onbekende onder andere de Zermatt Marathon, de Chiemgau Trail en La Skyrhune. Ook eindigt ze als tweede in het eindklassement van de prestigieuze Golden Trail World Series. Hoewel haar prestaties in Nederland onderbelicht blijven, is ze een grote naam geworden in het trailrunnen. “Ineens stond mijn wereld op zijn kop. Ik kreeg veel aandacht en interviewverzoeken en stond aan de start van hele gave races. Gelukkig heb ik met mijn baas kunnen regelen dat ik slechts 60 procent hoef te werken. Hierdoor kan ik leven als een professioneel atlete. Daarmee is een droom uitgekomen." Hoewel de geboren Leiderdorpse genoeg reden heeft om rust te pakken en de tijd te nemen om alles wat haar is overkomen te verwerken, pakt ze door. Ze heeft immers nog een missie voor 2021: een officiële marathontijd neerzetten. Haar pijlen richt ze op Valencia en stiekem droomt ze van de EK-limiet van 2.31,30. Snelheid op het vlakke “Ik heb kort rust gepakt en ben daarna weer begonnen met trainen”, blikt Brinkman terug. “Waar ik eerst vooral de bergen in ging om kilometers te maken, richtte ik mij nu op snelheid op de baan en op de vlakke stukken langs het meer van Zürich. De foto’s van die bergtrainingen en -wedstrijden zijn natuurlijk prachtig. Daarom snapt niemand dat ik het lopen op een vlakke ondergrond eigenlijk veel leuker vind. Het trainen op snelheid gaf mij nieuwe motivatie en energie.” En dus staat Brinkman vol vertrouwen aan de start in Valencia. Haar trainer en loopmaatje loodsen haar door de eerste kilometers heen. Het tweede deel moet ze zelf doen. “Tot kilometer 35 liep ik heel gemakkelijk en relaxt onder het geplande schema van 2.28. Ik zat in een fijne, grote groep en ving nauwelijks wind. Langzaam viel de groep uit elkaar en was ik op mezelf aangewezen.” In de laatste kilometers krijgt Brinkman het, zoals zoveel marathonlopers, zwaar. “Ik nam nog een gelletje, maar dat was er denk ik één te veel. Ik focuste mij op mijn looptechniek om de finish te halen en dat werkte. Ik heb nauwelijks tijd verloren. Uiteindelijk was deel één maar vier seconden sneller dan het tweede deel. Na afloop moest ik wel direct overgeven, haha.” Limieten Uiteindelijk zet Brinkman een tijd neer van 2.26,34. Hierdoor heeft ze niet alleen de EK-limiet, maar ook de WK-limiet van 2.28 gelopen. Ze voert met haar tijd de Nederlandse marathonranglijst van 2021 aan en stormt de top-drie binnen van snelste Nederlandse marathonvrouwen ooit. “Ik wist dat ik in vorm was, maar met zo’n tijd heb ik geen moment rekening gehouden. Het is echt geweldig.” Brinkman denkt dat haar ervaring in de bergtrails heeft geholpen. “Tijdens de finale van de Golden Trail World Series heb ik enorm afgezien. Dat was nog vele malen erger dan in Valencia. Ik denk dat ik daarom nu fysiek en mentaal niet in de problemen ben gekomen.” Berichten Na afloop staat haar telefoon vol met berichten. Een dag later heeft ze nog niet eens de tijd gehad om iedereen te antwoorden. “Ik vind het heel bijzonder dat bijvoorbeeld Jill Holterman en Andrea Deelstra mij een bericht hebben gestuurd. Ik kijk enorm tegen hen op. Het is heel onwerkelijk dat ik nu zelf tussen de Nederlandse atletiektop sta.” Na het zoveelste huzarenstukje vindt Brinkman het voorlopig wel even goed. “Het seizoen was eigenlijk te vol. Het heeft gelukkig goed uitgepakt, en daar ben ik heel dankbaar voor, maar het is nu tijd om gas terug te nemen. Ik wil ten koste van alles blessures voorkomen. De komende twee maanden ga ik low-key trainen en plannen maken voor het nieuwe jaar. Naar het WK wil ik sowieso. Ik kan het nog niet bevatten dat dit echt gaat gebeuren.” Tekst: Mathieu Hilgersom Foto's: Lars Gebraad https://www.atletiek.nl/sites/default/files/styles/nieuws_detail/public/userfiles/Nieuwsitems/Atletiek-nl/Nienke%20Brinkman.png?itok=CMujYB_K 07 december 2021Afbeelding stand: Horizontaal

Vanaf heden is het mogelijk om in te schrijven voor de diverse NK's indoor door te klikken op één van de onderstaande buttons: <a class="btn btn-default btn-orange" href="https://www.atletiek.nu/wedstrijd/inschrijven/36341/" style="line-height: 1.6;">Inschrijven Masters 12/13 februari</a> <a class="btn btn-default btn-orange" href="https://www.atletiek.nu/wedstrijd/inschrijven/36340/" style="line-height: 1.6;">Inschrijven Meerkamp 12/13 februari</a> <a class="btn btn-default btn-orange" href="https://www.atletiek.nu/wedstrijd/inschrijven/36358/" style="line-height: 1.6;">Inschrijven Junioren U20&amp;U18 19/20 februari</a> <a class="btn btn-default btn-orange" href="https://www.atletiek.nu/wedstrijd/main/36348/" style="line-height: 1.6;">Inschrijven Senioren 26/27 februari </a> De inschrijving sluit telkens de zondag twee weken voor het betreffende NK. Vooralsnog wordt ervan uitgegaan dat alle NK's Indoor zonder (corona) beperkingen en met publiek georganiseerd kunnen worden. Dit hangt natuurlijk uiteindelijk af van de maatregelen van de overheid. Mocht hier aanleiding voor zijn, worden eventuele beperkingen gecommuniceerd via de (NK) website van de Atletiekunie en social media kanalen

Hij staat bekend als de man die twintig jaar lang de coach was van zijn broer Marcin. Maar de nu 40-jarige Tomasz Lewandowski begeleidde in die twee decennia veel meer atleten. Vanaf begin november is hij werkzaam voor de Atletiekunie voor het ontwikkelen van de talenten op de middenafstand. Het begin van zijn trainersloopbaan had zich bij een Nederlandse atletiekvereniging af kunnen spelen. ‘Mijn moeder was voorzitter van de plaatselijke club in Police, een klein plaatsje in de buurt van Szczecin. Toen een van de trainers vertrok, vond ze dat ik de kindergroep maar onder mijn hoede moest nemen en sindsdien ben ik nooit meer gestopt met het geven van training’, vertelt hij. Helemaal toevallig was het niet dat hij voor de groep werd gezet: Tomasz studeerde al bewegingswetenschappen en was zelf een talentvol loper. ‘Mijn kracht lag op de langere afstanden. Bij de jeugd won ik altijd de langste afstand die voor mijn leeftijdsgroep op het programma stond. Maar op nationaal niveau kon ik niet tot de échte top doordringen en toen ik last kreeg van een hardnekkige blessure ben ik gestopt.’ “Een stressfractuur”, luidde de diagnose. Wellicht, zo oppert hij, ook het gevolg van overbelasting: studeren, zelf trainen én training geven en bijbaantjes zoeken om in zijn levensonderhoud te voorzien. ‘En tot mijn 18de heb ik ook nog intensief voetbal gespeeld, tot in het nationaal team aan toe.’ 'Atletiek bereidt jongeren voor op volwassenheid' Zijn zes jaar jongere broer Marcin was een van de atleten die Tomasz in zijn trainingsgroep kreeg en die samenwerking zou twintig jaar duren. ‘Hij gebruikte de training niet alleen om me een betere atleet te maken, maar ook een beter mens’, zo vertelde Marcin enkele jaren geleden in een interview. ‘Dat is inderdaad mijn filosofie’, beaamt Tomasz. ‘Atletiek heeft alles in zich om jongeren voor te bereiden op hun volwassenheid. Want iedere volgende stap in je sportcarrière vormt een uitdaging. Je moet leren omgaan met teleurstellingen en allerlei andere emoties, want er is in een wedstrijd maar één winnaar en slechts drie medailles. Meestal verlies je dus. Al is de sport daar niet uniek in. Hoe toegewijd je ook bent als je piano studeert, ook daar zullen maar een paar musici doordringen tot de echte top.’ Tomasz was zestien jaar verbonden aan de Poolse atletiekbond. ‘Maar de structuur is anders dan hier in Nederland. Coaches krijgen geen vaste aanstelling, maar worden aangesteld en betaald per trainingskamp en toernooi. Dat zijn er voor de topatleten dan wel zeven per jaar, van steeds een paar weken. Maar toen ik een gezin kreeg, was het me toch te onzeker.’ Hij werkte al enige tijd bij het bekende Aspire sportcentrum in Qatar en verhuisde een paar jaar geleden naar Noorwegen, waar hij een aanstelling kreeg bij een vereniging die met steun van een grote sponsor faciliteiten voor de ontwikkeling van topatletiek mogelijk maakte. Tegelijkertijd was Oslo de uitvalsbasis voor de groep internationale topatleten die hij om zich heen had verzameld. ‘Samen met Global Sports hebben we zelfs plannen gemaakt om een eigen trainingscentrum in Kenia te ontwikkelen en er een grotere, commerciële ploeg van te maken, zoals Global dat voor de wegatletiek met NN heeft gedaan.’ 'Mijn passie voor coachen is de zoektocht naar verbetering' Maar de coronapandemie zette vooralsnog een streep door die plannen. Het reizen werd steeds lastiger. ‘Ik heb nog wel online trainingen gegeven, waarbij ik live kon meekijken naar wat mijn atleten deden. Maar dat is niet zoals ik wil werken. Uiteindelijk besloten ook Marcin en ik begin mei dat we de samenwerking beter konden beëindigen, omdat hij in Polen woont en ik in Noorwegen. Je kunt beter een coach hebben die jou niet zo goed kent dan een coach die je misschien beter kent maar die je niet dagelijks kan ondersteunen.’ ‘Mijn passie voor het coachen is de zoektocht naar verbetering. Ik probeer graag allerlei mogelijkheden uit. Hoe kan ik de mindset van mijn lopers verbeteren, welke drills passen bij de een en welke bij de ander, welke technologie, zoals het gebruik van een hoogtestage of klimaatkamer, werkt het beste? Daar duik ik graag heel diep in want voor de atleten met wie ik werk, gaat het om de laatste stappen op weg naar perfectie. En welke dat zijn, dat ligt per individu verschillend.’ Tegelijkertijd zoekt de coach ook naar mogelijkheden om als team te trainen. ‘Ik heb bijvoorbeeld met Honoré Hoedt de programma’s van zijn en mijn atleten naast elkaar gelegd om te kijken wat ze samen konden toen, als we op trainingskamp waren. Het duurwerk van een 400-meter loopster kan een mooie sprinttraining zijn voor een marathonloper.’ 'Sport maakt een beter mens van je' Voor Lewandowski is atletiek – ook – een teamsport. ‘Jakub Holusa, die bij mij trainde, was geblesseerd geweest en kwam daardoor laat in vorm. Hij had nog maar één kans om zich te kwalificeren voor een groot toernooi, bij een kleine wedstrijd in zijn eigen land. Maar hij had sterke tegenstand nodig om de limiet te kunnen lopen. Toen zijn Marcin en enkele andere atleten naar die wedstrijd gegaan. Geen prijzengeld, geen reiskostenvergoeding, maar atleten weten: je krijgt het wel een keer terugbetaald. Dat bleek bij een ander toernooi, waar Jakub al vroeg uitgeschakeld werd, maar bij Marcin bleef om hem tot aan de finale bij te staan tijdens trainingen en warming-ups. Dat bedoel ik als ik zeg dat sport een beter mens van je kan maken.’ Kort na de Spelen van Tokyo klopte de Atletiekunie aan bij Lewandowski en twee maanden later nam hij – voorlopig – zijn intrek in het hotel op Papendal, waar hij onder meer gaat samenwerken met Laurent Meuwly. ‘Ik ben nog op zoek naar eigen huisvesting hier in de buurt. Mijn gezin blijft vooralsnog in Noorwegen. Mijn zoon is vanwege mijn werk de laatste jaren zo vaak verhuisd dat weer een verandering ons momenteel geen goed idee lijkt.’ Dat hij inging op de aanbieding van de Atletiekunie had deels te maken met de corona-problemen van zijn eigen team. ‘Maar ik zie dit vooral als een mogelijkheid me verder te ontwikkelen. Er is hier in de staf zoveel kennis en ervaring verenigd, waar ik graag van wil leren. Ik zou bijvoorbeeld graag willen weten wat er met inzet van fysiotherapie mogelijk is om prestaties te verbeteren. Dat is voor mij een nieuw terrein. En zo zijn er hier nog veel meer hulpmiddelen die ik wil leren kennen.’ Tekst: Cors van den Brink Fotografie:

De SPAR European Cross Country Championships vinden dit jaar plaats op zondag 12 december in Fingal-Dublin, Ierland. Een team van 13 Nederlandse atleten wordt afgevaardigd. Technisch directeur Ad Roskam maakte vandaag de Nederlandse ploeg bekend, mede gebaseerd op prestaties tijdens het NK Cross dat gisteren plaatsvond tijdens de Warandeloop in Tilburg. “We hebben dit jaar een mooi team met alle Nationale Kampioenen en bij de mannen de verrassing van het NK in de persoon van Tom Hendrikse. Bij de junioren onder 20 jaar was er bovendien voldoende breedte om een team van 4 atleten uit te zenden en dat is een positief teken. Een deel van de gevestigde topatleten loopt dit jaar geen cross-seizoen maar met twee Olympiërs en een groep aanstormend talent verwachten we wel een aantal mooie klasseringen", aldus Ad Roskam. Nederlands Team EK Cross Team mannen U20 Atleet Club Noah Baltus SAV Teun ter Haar AV Cifla Jesse Fokkenrood Scorpio Mads Meijer De Sprinter Team vrouwen U20 Atleet Club Amina Maatoug Leiden Atletiek Yasmine Abbes AV Cifla Emmy van den Berg Prins Hendrik Anne Knijnenburg Oss '78 Mannen U23 individueel Atleet Club Stan Schipperen Scorpio Vrouwen U23 individueel Atleet Club Diane van Es PAC Mannen senioren individueel Atleet Club Mike Foppen AV Cifla Tom Hendrikse AAC '61 Vrouwen senioren individueel Atleet Club Jip Vastenburg AV '34 Het begeleidingsteam bestaat uit Grete Koens, Tomasz Lewandowski, Nils Pennekamp en fysiotherapeut Luc Schout. Cross country in Ierland Cross country heeft een speciale plek bemachtigd in de Ierse atletiek. Zo waren er zeer succesvolle edities van de WK en EK Cross in Limerick (1979) en eveneens in Dublin (2002 en 2009). De National Sports Campus in Abbotstown is het strijdtoneel voor de medailles.

De 62e editie van de Warandeloop Tilburg powered by Capi Europe vond afgelopen weekend plaats in de Oude Warande/Stadsbos013. Op zondag 28 november barstte de strijd los om de Nederlandse titel bij het NK Cross en het ticket voor het EK Cross in Dublin op 12 december a.s. Harde strijd bij mannen Met een neuslengte voorsprong wist Jonas Raess uit Zwitserland de overwinning bij de Warandeloop af te dwingen van Mike Foppen, de winnaar van 2019. Mike mag zich met deze tweede plek wél winnaar van het NK Cross noemen en is daarmee alvast zeker van een ticket naar Dublin. Achter deze twee mannen wist Tom Hendrikse (NL) zich als derde op het podium te plaatsen. Daarna volgenden Magnus Tuv Myhre (NO), Tom Erling Kårbø (NO), Bas van Hooren (NL) en Yannick Michiels (B) over de streep. De Nederlandse tickets voor Dublin worden deze week bekend gemaakt. Leed bij de vrouwen Overtuigend wist Meraf Bahta (ZWE) het crossgala bij de vrouwen op haar naam te plaatsen. In haar kielzog mocht Jip Vastenburg (NL) als tweede eindigen met daarmee de Nederlandse titel op haar naam. Silke Jonkerman (NL) kaapte de bronzen medaille bij het crossgala en daarmee de zilveren voor het NK. De daaropvolgende snelste dames waren respectievelijk Ineke van Koldam (NL) die wel brons voor het NK binnenhaalde, Diane van Es (NL), Mary Mulhare (IRL) en Marcella Herzog (NL). Favorieten Julia van Velthoven en Jill Holterman bereikten de finish niet vanwege blessureleed. Bron: Warandeloop Tilburg

In het weekend van 27-28 november vindt alweer de 62e editie van de Warandeloop Tilburg powered by Capi Europe plaats. Dit is net als in 2019 op de vertrouwde locatie de Oude Warande / Stadsbos013. Op zondag 28 november staan weer tal van Nederlandse en Europese topatleten aan de start. Niet alleen om te strijden in deze wedstrijd, maar ook op jacht naar de medailles op het NK cross. Ook wordt gestreden voor plaatsing voor het Europees Kampioenschap Cross dat dit jaar op 12 december plaatsvindt in Dublin (Ierland). ‘Olympisch’ mannenveld De Warandeloop Tilburg 2021 zal bij de mannen een heel open strijd worden. Oud-winnaars Khalid Choukoud en Mike Foppen binden de strijd aan tegen andere nationale toppers. Met Bart van Nunen en Frank Futselaar treffen ze tegenstanders van formaat. Choukoud pakte op 17 oktober de nationale titel op de marathon. Ook Van Nunen en Futselaar hebben afgelopen jaar hun inhoud versterkt door het lopen van snelle marathons. Foppen bleef onlangs maar nipt boven het nationaal record op de vijf kilometer. Veel van de ingeschreven Nederlandse toppers waren present tijdens de Spelen van Tokio augustus jongstleden. Robin van Riel en Luuk Maas (beiden onder 23 jaar) gaan proberen de regionale eer hoog te houden op de lange cross. Op de korte cross is onder meer Djoao Lobles ingeschreven. De Buitenlandse tegenstand zal onder leiding van Rinas Akhmadeyev (ANA), Napoleon Solomon en Suldan Hassan (SWE) het de Nederlandse atleten moeilijk maken. Opvallend veel sterke lopers uit Zweden en Noorwegen komen in actie tijdens het crossgala. Traditioneel sterk veld bij de vrouwen De Warandeloop 2021 is zoals in voorgaande jaren extreem sterk bezet bij de looponderdelen voor de vrouwen. Uit Nederland komen diverse atletes die in augustus deelnamen aan de Spelen in Tokio. Met Jill Holterman, Diane van Es (onder 23), Maureen Koster en Irene van de Reijken komt een sterk kwartet olympiërs aan de start. Ook Ruth van der Meijden staat aan de start, zij won half oktober de nationale titel op de marathon. Andere kandidaten voor de nationale medailles en de ploeg voor Dublin zijn Jip Vastenburg en Julia van Velthoven. Julia werd zondag 7 november nog winnares in een goed bezette wedstrijd van het Belgische Crosscircuit in Mol. Ze is er op gebrand in Tilburg ook weer vooraan mee te strijden. De belangrijkste internationale namen op de startlijst van zondag 28 november zijn die van Meraf Bahta (SWE), Julia Mayer (AUS) en Delia Sclabas (SUI - onder 23). Uit Ierland komt de snelle loopster Mary Mulhare. Zij wil zich in Nederland testen voor de EK-race twee weken later in haar eigen land. Bij de junioren start de winnares van de op bijna hetzelfde parcours gehouden Snertcross, Anne Knijnenburg. Op de korte cross voor vrouwen staat de snelle Dagmar Smid aan het vertrek. Bron: Warandeloop Tilburg

De uit Polen afkomstige coach is al jaren succesvol op de midden en lange afstanden en heeft als bondscoach van Polen met zijn atleten veel grote prijzen behaald. Zijn grootste successen behaalde hij als coach met zijn broer Marcin Lewandowski (Europees kampioen 800m) atleten als Adam Kszczot (Europees en wereld indoor kampioen 800m), Jakub Holusa (Wereld indoor kampioen 1500m) en Angelika Cichocka (Europees kampioene 1500m). Tomasz Lewandowski zal zich vooral richten op de ontwikkeling van de middenafstanden in Nederland. Technisch Directeur Ad Roskam: “Tomasz heeft de ervaring als talentontwikkelaar en als coach op het hoogste niveau. In Nederland hebben we veel jong talent op de middenafstanden maar het is moeilijk om door te breken naar het internationale topniveau bij de senioren. Tomasz gaat nauw samenwerken met Laurent Meuwly, die de programmacoördinatie op zich neemt van de korte sprint tot en met de middenafstanden. 'De sfeer op Papendal is heel goed' Tomasz is op 1 november begonnen als bondscoach en heeft er inmiddels een paar dagen op zitten. Hij laat zich onderdompelen in de faciliteiten op sportcentrum Papendal en werkt veel samen met de andere coaches. Zijn eerste indruk van Papendal, de atleten én de oranje kit is in elk geval goed: 'Ik ben hier natuurlijk pas een paar dagen. Ik heb een erg warm welkom gehad door alle collega's; iedereen is supervriendelijk en behulpzaam en de sfeer op Papendal is super. Ik heb de structuren en werkwijzen hier op Papendal leren kennen en ik heb alvast wat research gedaan naar tools en objecten die ik kan gaan gebruiken straks in mijn werk. Daarnaast heb ik een diepgaande analyse gedaan naar de midden en lange afstanden onder alle verschillende leeftijdscategorieën. Hier in Nederland zijn heel veel mensen die hardlopen; daarom is het goed om hier in te investeren op ieder niveau zodat kwantiteit uiteindelijk resulteert in kwaliteit. Hardlopen, en midden en lange afstanden in het bijzonder, verdient deze investering en aandacht. Ik hoop dat dit zich uitbetaalt in veel medailles!' 'Ook is oranje mijn lievelingskleur dus dat matcht perfect!'. Fotografie:

Het einde van een waanzinnig atletiekjaar 2021 is in zicht en dat betekent dat we de komende periode aangrijpen om terug te blikken en de individuele prestaties van alle atleten nog eens goed te bekijken. Dat doen we wederom met de Verkiezing Atleet van 2021 en ook jij kunt je stem uitbrengen! 2021 was een bijzonder mooi en succesvol jaar te noemen voor onze atletieksport. In Tokyo hebben de atleten geschiedenis geschreven door 8 medailles op de