Prooi voor GAC en Sprint Het waren verre van ideale weersomstandigheden, waaronder op zondag 23 september de finale van de Masterscompetitie in Breda moest worden afgewerkt. De gestaag neervallende regen leidde er zelfs toe dat het hoogspringen vanuit veiligheidsoverwegingen helemaal kwam te vervallen. Daar konden de mannen van de thuisploeg uiteindelijk niet om treuren. De Sprintmannen prolongeerden hun titel, waar zelfs de gehele top 3 dezelfde was als vorig jaar. Bij de vrouwen won GAC Hilversum, ruim voor Rotterdam Atletiek en Hellas. Beide competitiefinales werden niet met 12 maar met 11 teams afgewerkt. Bij de mannen ontbrak de ploeg van NEA-Volharding, bij de vrouwen was DEM – toch de kampioen van 2017 – door een combinatie van blessures, griep en afwezigheid niet naar Brabant afgereisd. Dat laatste maakte de weg vrij voor de ploeg van GAC, die zich ook in de voorrondes al de beste had getoond. De Hilversumse vrouwen kwamen, zonder hoogspringen, tot een winnende score van 5.556 punten en sloegen daarmee een gat van ruim 400 punten naar de nummers twee en drie: Rotterdam Atletiek (5.105) en Hellas (5.075). Opmerkelijk genoeg wist de kampioensploeg, vorig jaar al tweede, geen enkel van de onderdelen te winnen. Met Denise van der Linden (3e op de 100 meter), Pauline Manni (3e op de 400 meter), Christine Toonstra (5e op de 1500 meter), Ingrid van Dijk (3e met de discus en 4e bij het kogelstoten) en Ellen Tromp (4e op ver) wisten de Hilversumse vrouwen constant hoog te scoren. Hellas, dat in de voorrondes nog de enige ploeg leek die GAC kon bedreigen, zag het degelijk presterende Rotterdam voorbij komen en eindigde als derde. Zelfde podium Bij de mannen stond aan het eind van de dag exact dezelfde top drie op het podium als vorig jaar in Nijmegen. Opnieuw waren het de mannen van Sprint die, dit keer op hun thuisbaan, de titel pakten (6.346 punten). Haag Atletiek moest op 241 punten afstand weer genoegen nemen met de tweede plek en het brons ging mee naar Amersfoort met Altis (5.894 punten, zes punten méér dan AV’34). Altis kwam weliswaar als beste uit de voorrondes maar was, na een eerdere armbreuk van de beste speerwerper én het vervallen van het hoogspringen, uiteindelijk dik tevreden met de podiumplek. Voor de oude én nieuwe kampioenen won Dennis Prinsen het verspringen. Verder pakte Sprint ook de winst op de estafette. Erik van Vreumingen pakte zoals gebruikelijk veel punten voor Haag, met een tweede plek bij het discuswerpen én een nieuw Nederlands record M40 van 15.52 bij het kogelstoten, een verbetering van de 15.14 van Marcel Mahie uit 2013. Altis had individueel de snelste man in de persoon van Thomas Reijnders (11.51 op de 100 en 24.00 op de 200 meter). Daan Meyer had voor AV’34 met een rugblessure genoeg aan 61.19 om het speerwerpen te winnen, vóór Elliott Thijssen van Hellas. Tekst: Ton de Kort

Zes jaar geleden zag het Atletiek Trainingscentrum Rotterdam (ATR) het levenslicht met doel talentvolle atleten in de regio Rotterdam te ondersteunen door hen extra trainingsfaciliteiten aan te bieden. Nu trainen er 110 atleten bij het ATR. Junioren vanaf 13 jaar zijn welkom als zij in staat zijn naast hun programma bij de eigen vereniging twee of meer trainingen bij ATR te volgen. Vanaf 19 jaar kunnen de talenten kiezen voor een voltijdprogramma. Trainers Marjan Olyslager, Brendan Troost en Niels Bakker nemen de disciplines sprinten, werpen, hordelopen voor hun rekening en er is ook een groep “explosief”: een combinatie van voorgaande disciplines en springen. Ze trainen in totaal zo’n 60 jonge atleten. De MiLa–atleten worden onder handen genomen door Martien Droog en Gerard Droog. Speerwerpen wordt er aangeboden door Daan Meyer. Vanaf komende winter zal ook het horizontaal springen aangeboden gaan worden als aparte specialisatie. Het ATR mag zich het grootste TR van Nederland noemen en atleten van het ATR zijn op jaarbasis goed voor vijftig medailles (nationaal). Tien van hen waren al internationaal actief. Hoe krijgen zij het talent aan de oppervlakte bij deze kinderen en jongvolwassenen? We spraken met Marjan Olyslager (horde) en Brendan Troost. Troost (sprint/horde) die naast zijn werk als trainer en coördinator bij het ATR ook hoofdtrainer bij AV Gouda is, geeft aan dat het toverwoord communicatie is. “We lullen ons helemaal suf”, zo vat hij het wat ondiplomatiek maar bondig samen. ‘Onze invalshoek is om het trainingsprogramma zo persoonlijk mogelijk te maken’ zegt Olyslager, die jaren als trainer verbonden was aan regiotrainingen van de Atletiekunie en vanaf het eerste uur aan het ATR verbonden is. ‘En praten is daarbij nu eenmaal essentieel’. Dat praten doen zij ook als trainers onderling intensief, want elke training kent wisselende samenstellingen wat betreft atleten en trainers. Als je als atleet in één week drie keer een sprinttraining volgt, kan het zomaar zijn dat je elke training een andere trainer ziet. En dat vraagt een goede onderlinge afstemming. ‘Meer trainers kijken met meer ogen’, aldus Olyslager. ‘Je vindt zo uit welke trainer de beste klik heeft met een atleet en bij welke trainer de atleet het meest tot zijn recht komt. Zo bepalen we bijvoorbeeld samen welke trainer met welke atleet het gesprek voert op de evaluatiemomenten.’ Coachen blijft een uitdaging Het begeleiden van 60 atleten is een hele uitdaging. Soms vraagt een atleet veel aandacht door zijn of haar karakter, een blessure of een snelle ontwikkeling. Dat gaat niet altijd perfect, maar maatwerk leveren blijft ons doel. En dat is gelukt als je aan het eind van de training kunt zeggen: “Ik heb iedereen geboden wat voor hem of haar nodig was”. Dat kan ook betekenen dat je iemand voortijds laat stoppen omdat overbelasting dreigt, of dat je een goed gesprek hebt na afloop of iets anders inzet voor een atleet die meer nodig heeft.’ Het ATR hoeft zich geen zorgen te maken over de instroom van nieuw talent. Troost: ‘Er zijn meerdere routes. We nodigen gericht atleten uit, maar ook melden atleten zichzelf aan. Tijdens de proeftrainingen moeten we naast niveau en talent ook motivatie en leerbereidheid zien. Je mag lol hebben, dat is zeker belangrijk, maar we willen ook zien dat je als atleet luistert, tips toepast en goed kijkt hoe anderen het doen’. Intrinsieke motivatie van jonge atleten ‘We zoeken de atleten die zeggen; ik wil wat bereiken, ik wil leren, ik kom niet voor niets. Het feit dat je hier komt zegt overigens al veel over de motivatie. Als je in Barendrecht op school zit en vervolgens met trein en metro naar Rotterdam komt, naar de baan loopt toe loopt, twee uur traint, dan weer naar huis gaat om je huiswerk te maken voor de volgende dag; dan ben je uit het goede hout gesneden. We willen opleiden voor de topatletiek, voor internationale toernooien, eventueel via Papendal. Niet iedereen die hier traint heeft die potentie, maar we streven er wel naar.’ Olyslager; ‘Talenten selecteren zichzelf uit, vaak al in het eerste half jaar. We houden goed de presentielijst bij en gaan in gesprek als er meerdere keren verzuimd wordt’. Hoe haal je het talent in een jonge atleet naar boven? ‘Je kunt daar lang en kort over praten, maar het belangrijkste element is toch gewoon aan het werk gaan’, vindt Olyslager.‘Je kunt talentvolle genen hebben, een goed gevoel voor bewegen en snelle spieren, maar uiteindelijk moet je aan de slag. Dat geldt voor alle leeftijdscategorieën, ook voor de C-junioren. Die kun je niet keihard laten trainen, maar goed werken met het koppie erbij, is zeker mogelijk. Zo leggen we bijvoorbeeld op deze leeftijd al een basis voor krachttraining. We onderzoeken -zonder de zwaarte van de training zelf - naar bewegingsruimte die een atleet in het lichaam heeft om dit 1 of 2 jaar later verder op te pakken’. ‘We prikkelen ook vaak en vragen atleten bijvoorbeeld: volgend jaar kun je naar een Europees toernooi. Vind je jezelf kansrijk? Hoe gaan we je kansrijker maken? Atleten moeten leren om zo naar zichzelf te kijken. Vaak komt er op zo’n vraag niet meteen een zinnig antwoord. Een kind moet leren zichzelf als kanshebber te zien. Vaak is er wel ambitie aanwezig. Wij scheppen dan de kaders waarin ambitie kan groeien. Een informatieavond, een gesprek met een ervaringsdeskundige of een gesprek met de ouders erbij kunnen daarbij helpen.’ Troost:’ Soms werkt het ook andersom. Komt een atleet erachter; ik kan wel hard hollen, maar ik wil dit niet. Prima, maar dan nemen we afscheid van elkaar. We blijven een trainingscentrum waar prestatie voorop staat’. Hoe leer je jonge atleten doseren en hoe leer je ze te werken aan hun talent? Troost: ‘We werken met een leerlijn prestatiegedrag van NOC*NSF, maar ook hiervoor geldt dat maatwerk geboden is. Kinderen leren door, plat gezegd, “op hun bek gaan”. Je moet hier leren plannen en organiseren. We zien veel kinderen die dat nog onder de knie moeten krijgen. Kinderen die hun spullen vergeten of die zich vergeten in te schrijven voor belangrijke wedstrijden’. Olyslager; ‘En reken maar dat ze in dat laatste geval ook op hun kop krijgen van de rest van de groep. Zo begon het NK junioren een keer al op vrijdag. Dan zijn er atleten die dat op het laatste moment ontdekken en helemaal niet kunnen op vrijdag. Dan ben je dus niet bij het belangrijkste toernooi van het jaar. Het ultieme leerproces!’ Atleten in bescherming nemen ‘Onze taak is het om ervoor te zorgen dat atleten niet te hard onderuit gaan. Dat ze niet te hard vallen, waardoor zij bijvoorbeeld blessures oplopen. Dat geldt in het bijzonder vol risicovolle periodes, zoals de maand november. Atleten hebben geen vakantie, het wordt weer donker en koud en het trainingsschema wordt geïntensiveerd. We houden ze dan extra in de gaten en halen ook weleens iets van de training af als we zien dat het niet goed gaat’. En dan komt het toch weer op het communiceren aan. Olyslager: ‘We weten veel. We doen ons stinkende best om van alles op de hoogte te zijn. Begrijpen ook dat als je 14 bent het lastig is om zaken zelf aan te gevenaar geven ze ook mee dat er meer van hun wijze van communiceren wordt verwacht als ze 18 zijn’. 'Je staat altijd achter de atleet. Ook als het misgaat. Dan kijken we goed: ligt het aan ons, aan de atleet of komt het door iets anders? Atleten kunnen zo binnenschuiven bij onze twee fysiotherapeuten, waarvan er één ook eens in de maand bij een trainingsoverleg aanwezig is. Bijzonderheden worden vermeld in een medische app.’ Het werk gaat door in het weekend Troost: ‘Ik heb 300 app-contacten. Dat zijn voornamelijk atleten en trainers van verenigingen. ‘s Morgens vroeg komen de eerste appjes binnen en dat houdt de hele dag niet op. Met sommige trainers hebben we bijna dagelijks contact zodat we echt maatwerk kunnen leveren’. ‘Mijn vriendin zegt: “Je bent gek, dat je zelfs op je vrije zaterdag alle apps beantwoord”. Maar het is onze kracht, we zijn altijd overal bij. Bij elke training, elke wedstrijd en we zijn altijd bereikbaar. Dat vraagt wat van je mens-zijn; van je trainer zijn. Het gaat om de atleet, niet om ons. Je moet je ego aan de kant zetten. Olyslager: ‘En natuurlijk kan het beter. Maar het gaat om de tijd die je erin kunt steken. We zouden bijvoorbeeld ook met vragenlijsten moeten werken. Nog meer moeten kunnen monitoren, maar dat kost tijd die we dan niet in iets anders kunnen steken. Wij kiezen voor het coachen in de praktijk; voor corrigeren op het moment zelf. Voor het werken op het scherpst van de snede. En dat spelletje spelen we graag’. Fotograaf: Coen Schilderman Tekst: Cors van de Brink

Met nog 82 dagen te gaan is gisteren het startschot gegeven voor de campagne van de SPAR Europese Kampioenschappen Cross Tilburg 2018. De kampioenschappen, die in 2018 voor de 25e keer georganiseerd worden, vinden plaats op 9 december 2018 bij Beekse Bergen. Atletiektopper en EK Cross-medaillekandidaat Sifan Hassan kijkt uit naar haar deelname: “Rennen hier op het terrein en slapen in de huisjes tussen de dieren lijkt me heel gaaf. Ik hoop om voor veel Nederlandse supporters goed te gaan presteren”. Hassan is op basis van haar prestaties op het EK Atletiek in Berlijn voorgeselecteerd door de Atletiekunie voor het EK Cross, net als Susan Krumins en Maureen Koster. Event ambassadeur Kamiel Maase, voormalig marathonloper, winnaar van een zilveren medaille tijdens het EK Cross in 2001 en tegenwoordig prestatiemanager bij TeamNL, is als ambassadeur aan het EK Cross verbonden. “In 2005 heb ik deelgenomen aan het EK Cross in Tilburg en dat was een mooie ervaring. Deelnemen aan zo’n evenement, in het oranje Nederlandse shirt, is voor alle Nederlandse atleten een speciale ervaring. Ik denk dat hier in Beekse Bergen een nieuw uniek decor ligt dat ook voor buitenlandse atleten een blijvende herinnering oplevert. Toch hoop ik stiekem vooral dat onder gejuich van vele sportfans we veel Nederlands succes kunnen gaan vieren op 9 december.” Campagnebeeld Voor de promotie van het EK Cross is een campagnebeeld ontwikkeld dat de komende 82 dagen gebruikt wordt in allerlei communicatie. Op het beeld staan de Nederlandse atleten Luuk Maas, Robin van Riel, Jasmijn Lau, Roos Blokhuis en Khalid Choukoud trots in de omgeving van Safaripark Beekse Bergen. Khalid Choukoud verwoordt zijn enthousiasme als volgt: “Ik voel me vereerd dat ik ambassadeur van het EK cross in Tilburg mag zijn. Dit maakt het EK Cross 2018 extra speciaal voor mij. In Tilburg is mijn passie voor de cross begonnen en ik voel me gewaardeerd dat ik dit jaar een rol kan spelen in de promotie van het evenement.” Start van de Side Events Naast topsport van het hoogste Europese niveau, gaat het EK Cross onder de noemer “Creating Crossovers” ook diverse Side Events organiseren. Met vier projecten wil het EK Cross een maatschappelijke beweging op gang brengen en resultaten achterlaten voor de gemeenschap. Onder de titel ‘Jeugd in beweging’ gaat het EK Cross kinderen en volwassenen stimuleren tot meer bewegen, door hen samen in contact te brengen met de (loop)sport. Hiervoor worden lokaal en provinciaal via gemeenten, scholen en verenigingen programma’s aangeboden. Mensen met een beperking komen via ‘Uniek sporten EK Cross 2018’ in contact met passend beweegaanbod o.a. door het versterken van de relatie tussen sportaanbieders en zorginstellingen. Het project ‘Vluchtelingen integratie’ draait om de inzet van vluchtelingen als vrijwilligers tijdens het topsportevenement, op weg naar een passende baan c.q. opleiding voor deze vrijwilligers. Tevens kunnen vluchtelingen uit regionale AZC’s deelnemen aan clinics van Yakult Start to Run bij verenigingen in de buurt. Tot slot wil het EK Cross ‘Inactieve Nederlanders stimuleren’ door het ontwikkelen van innovatieve ideeën voor (inter)nationale sportevenementen om sporten en bewegen te stimuleren. Partners in de organisatie van de Side Events zijn Stichting Sportservice Noord-Brabant, More2Win, Gemeente Tilburg, Provincie Noord-Brabant, Stichting Warandeloop Tilburg en de Atletiekunie. Tickets Toegangskaarten, groepskaarten, VIP-tickets en parkeerkaarten zijn te koop via de website van het EK Cross:

Op de laatste dag van de WK Masters in Malaga, behaalde het Nederlands team wederom vier medailles. Daarmee kwam de teller op in totaal 31. Hans Smeets (M70) pakte wederom de gouden medaille, dit keer op de 1500m met een prestatie van 5:14.48. Direct na de finish ontving Hans uit de handen van ploegleider Michel van Osch de ‘Best Masters of the Year Award’ 2017 in the middle distance category. Nicole Weijling (V50) kwam eveneens in actie op de 1500m. In een tijd van 4:40.20 veroverde Nicole de zilveren medaille. Arthur van Dijk (M45) pakte op diezelfde afstand het brons in 4:14.43. {Arthur van Dijk op het podium bij de 1500m} De allerlaatste Nederlandse medaille werd door Tiny Hellendoorn (V60) gewonnen in het stadion van Torremolinos. Zij werd (op 1 punt van de winnares) tweede in de werpvijfkamp met 4608 punten. Het was haar vijfde medaille van dit toernooi. Dit was de laatste update van de WK Masters in Malaga. We kijken terug op een mooi toernooi met verdienstelijke prestaties van het Nederlandse team. Om de organisatie van de 8000 deelnemers in goede banen te leiden, werden op vier locaties de onderdelen afgewerkt. Het toernooi was daardoor soms wel wat sfeerloos. { Foto: Hans Smeets ‘Master van het jaar’}

De meiden van Ilion en de jongens van Altis hebben de competitiefinale bij de B-junioren gewonnen. Beide ploegen worden tot het uiterste gedreven door de concurrentie waardoor het de hele dag stuivertje wisselen is. De jongens van Eindhoven verlaten de gerenoveerde thuisbaan met het brons. De meiden van PAC gaan weliswaar als beste de finale in, doordat de Europacup tegelijkertijd valt, moet het puntenpakkers als Alida van Daalen en Bridget Janssen missen. Terwijl zij in Castellon knap behouden blijven voor de hoogste divisie, weert de rest van de ploeg zich kranig, met een zevende plaats als gevolg. Vier ploegen weken zich los van de rest van het veld, met een prachtige strijd tussen Ilion en Groningen Atletiek voor het goud en Lycurgus en De Spartaan voor het brons. Lycurgus dat ook zonder de geblesseerde Anna Roelofs een meer dan acceptabele ploeg op de been kan brengen. Een ploeg die op de estafette nog onder druk wordt gezet door het winnende De Spartaan, maar de opgebouwde voorsprong is voldoende om het brons mee terug naar Assendelt te nemen. Als ploeg is het heerlijk om over een paar extreme puntenpakkers te beschikken. Zoë Sedney en Nanah Fung-Loy zijn dat bij Ilion. Maar tegelijkertijd kunnen zij zich geen mindere dag veroorloven. Die mindere dag komt er dan ook niet. Sedney maakt overuren op de 100 meter met en zonder horden en de 400 meter, waarin de Nederlands Kampioene op dit onderdeel Mara Cotterink serieuze tegenstand biedt, maar op de laatste 150 meter toch voorbij wordt gesneld. Fung-Loy laat haar meerkamphart spreken met een sterke overwinning bij het verspringen en degelijke optredens bij het speerwerpen en het kogelstoten. Tel daarbij op de gedeelde winst van Sterre de Rooij bij het hoogspringen en je zou toch denken dat het voldoende is voor een ruime zege. Het ging net even anders. Groningen Atletiek heeft namelijk Danara Stoppels. De C-juniore was een week eerder al de dragende kracht bij de overwinning in haar eigen leeftijdscategorie. In Eindhoven maakt ze vooral indruk bij het speerwerpen en het kogelstoten. Het zorgt ervoor dat het nog serieus spannend wordt op de afsluitende estafette. Groningen maakt daarop 43 punten goed maar komt 33 punten tekort om met succes de titel te verdedigen. Met medailles bij de AB en C-junioren misschien wel de revelatie van het seizoen, de meiden van Groningen Atletiek. Spannend duel Altis en Haag Atletiek Bij de jongens is er sprake van een soortgelijke situatie. Altis en Haag Atletiek kunnen niet méér aan elkaar gewaagd zijn, Eindhoven Atletiek krijgt de handen vol aan PAC. In de werkelijkheid is het niet anders. Aan de ene kant het gouden drietal bij Altis, Tim de Greef, Henrik Kok en Sven Jansons tegenover de talentvolle C-lichting bij Haag Atletiek gecombineerd met meerkampers Ferrie Hamer en Benjamin Coolen. Dario Podda mag in dat rijtje absoluut niet ontbreken. Podda zal wellicht het slechts hebben geslapen. De speren vliegen als nooit verloren, maar drie keer op rij krijgt Podda een rode vlag voor de kiezen. De vierde poging is geldig maar blijft in meters ietwat achter bij de verwachtingen. Ook dat hoort bij de competitie. Zelden zal een ploeg gewonnen hebben met de perfecte wedstrijd. Toch komt Altis aardig dichtbij. Kok sprint zich de punten in, ook al baalt hij nu nog van de nipte nederlaag op de 400 meter tegen Pim van Bakel, De Greef kan je het werpen wel overlaten met vooral een goede discus en Jansons toont zijn veelzijdigheid met overwinningen over de horde en het verspringen, maar ook een persoonlijk record bij het polsstokhoogspringen. De voorsprong op Haag voor de afsluitende estafette is geruststellend, ook al is het verschil na afloop slechts 74 punten in het voordeel van de ploeg uit Amersfoort. Eindhoven Atletiek wist op voorhand dat een derde plaats het hoogst haalbare was. Een plek die op de dag zelf nooit in gevaar komt. Extra knap omdat het 13 maanden zonder eigen baan zat en pas sinds een aantal maanden op het eigen complex terecht kan. Een stimulans op weg naar mooie tijden want met de B-junioren zit het wel goed. Tekst: Ivo van Haaren Foto: Erik van Leeuwen (A-competitie finale 2018)

Wederom succes voor de Nederlandse ploeg op dag 9 en dag 10 van de WK Masters in Malaga. Rick Liesting (M40) sleepte op de 20km snelwandelen in 1.35,33 de gouden medaille binnen. Rick werd eerder deze week op de 10km gediskwalificeerd en nam op een passende wijze revanche. Rick pakte met de Nederlandse ploeg en passant ook nog het goud in het landenklassement. Samen met Remco de Bruin (M50) en Hub Kaenen (M55) kwam de ploeg tot een winnende totaaltijd van 5:32.25 Op dag 10 pakte Frans van Boven (M75) brons op bij de 80m horden met een prestatie van in 16.94. Aan het einde van deze 10 dag behaalde Lennart Theunissen (M35) zeer onverwachts eveneens een bronzen medaille bij het bij het hinkstapspringen met een beste prestatie van 13.89m {Foto: Frans van Boven in actie op de 80m horden}

Begin dit jaar is de kandidaatstelling voor clubs open gegaan om in 2020 één van de Nederlandse Kampioenschappen te organiseren. Afhankelijk van het type evenement zijn er vereisten om een NK te organiseren. Hiervoor zijn bidformulieren per NK opgesteld om aan de hand van het bidformulier de kandidaatstelling te ondersteunen. Na een lang selectieproces zijn de Nederlandse Kampioenschappen toegewezen aan de verschillende organisaties. AV’34 is voor het twaalfde jaar op rij verantwoordelijk voor de organisatie van het AA Drink NK Atletiek in Omnisport Apeldoorn. De ruim 250 vrijwilligers kijken ernaar uit om van de komende edities wederom een succes te maken. De organisatie van het Open Nederlandse Kampioenschappen Para Atletiek ligt vanaf 2020 voor twee jaar in handen van Eindhoven Atletiek. Mede dankzij het bidformulier dat exact aansluit bij de doelgroep en de pas gerenoveerde accommodatie is Eindhoven Atletiek een goede kandidaat voor het organiseren van het ONK. De NK Marathon zal wederom worden georganiseerd door Le Champion en is geïntegreerd in de Amsterdam marathon voor de komende vier edities. Dit jaar gaan hier onder meer Abdi Nageeye en Michel Butter strijden voor de Nationale titel. Een aantal Nederlandse Kampioenschappen zijn al eerder toegewezen aan organisatoren. Met het ASICS NK Atletiek bij Haag Atletiek in zowel 2019 als 2020. De NK Cross ligt de komende twee jaar in handen van AV NOP in Emmeloord, in het recreatiepark Netl de Wildste Tuin. De organisatie voor de NK Junioren zal binnenkort ook bekend worden gemaakt. Het complete overzicht is te vinden op de

Compleet onverwachts stond op de 8e dag van de WK Masters in Malaga Hans Smeets nogmaals in de schijnwerpers. Na zijn gouden plak op de 800m eerder deze week werd hij door de wereldbond (WMA) onderscheiden met de ‘Masters of the Year Award 2017’ in de Middle Distance Category. Ondertussen liep de medailleteller voor de Nederlandse ploeg door met alweer een gouden medaille. In het stadion van de universiteit liep Nicole Weijling (V50) een uitgekiende 5000m finale in de winnende tijd van 18:13.13. Nicole is na haar enkeloperatie weer helemaal terug. Zondag volgt voor haar nog de 1500m. Michel van Osch (M70) verbeterde het Nederlandse record M70 polshoog naar 2.80m en werd daarmee vierde. Foto: Hans Smeets in actie op de 800m