Olympus '70 beleeft stormachtige instuifavond in corona-stijl
Een gedenkwaardige avond op donderdag 3 september 2020 bij Olympus ’70. Wij hadden de allereerste baanwedstrijd van het jaar: met een corona-checklocatie bij de entree en allerlei verplichte looproutes in het Intergreen Athletic House. En met pijn in het hart: géén toeschouwers en begeleiding van deelnemers beperkt tot twee personen per vereniging.
De droom kwam niet uit: een prachtige nazomeravond werd het niet. Een zeer harde wind maakte topprestaties onmogelijk en aan het einde werden we ook nog goed nat. Akkoord, de temperatuur was prima te doen; in dat opzicht was het meer lente dan herfst.
Run2Day-circuit
Het wedstrijdprogramma werd gedomineerd door de tweede aflevering van het ‘Run2Day Rotterdam Baancircuit’. Deze omvatte tien series 1.500 meter met in totaal 160 deelnemers (plus nog een wachtlijst, die in de laatste dagen kon worden aangesproken).
Winnaar van de 1.500 meter werd Rick Hartogs (DAK) in 3.55.73, met als tweede A-junior Ilias El Khattabi (Rotterdam Atletiek) in 3.57.35 en als derde Floris Willeboordse (Gonzales Running Team) in 3.59.69.
In de harde wind (kracht 6/7) was het een hele toer om in de buurt van je PR te komen. Behalve dan als je in topvorm verkeert, zoals onze clubgenoot Dominic Bersee, die zijn serie won in 4.04,96 en daarmee zijn PR met een dikke vijf seconden aanscherpte. Ook B-junior Bram van Druten mocht met zijn 4.23.59 een nieuw PR noteren. Stefan Stam, die in zijn serie veel kopwerk had gedaan, liep naar een top tien-tijd bij onze mannen van 45-plus: 4.45.17. De betrokken serie werd overigens overtuigend gewonnen door B-junior Stef Kortekaas, in 4.42.22.
Snelste vrouw was Corinde van Es (PAC) in 4.31.76, met als tweede Amina Maatoug (Leiden Atletiek) in 4.36.23 en als derde Ilona van der Giessen (Rotterdam Atletiek) in 4.46.34. Onze A-juniore Isa Leen finishte als vierde in 4.50.27, een prima tijd gezien de omstandigheden.
Hoogspringen in oase van rust
Vanwege de stormachtige wind, waarin de lat zelden zou blijven liggen, werd het hoogspringen naar binnen verplaatst. Hier was het B-junior Daan Spanjers (De Keien) die de lat bovenop hield tot en met 1.90 meter. Zijn categorie- en clubgenote Lieke Reijs bedwong voor de derde keer in een paar weken tijd de PR-hoogte van 1.55 meter.
Te harde rugwind
Over de 100 meter en het verspringen valt weinig te schrijven. Het is natuurlijk oprecht prettig als je een concurrent of vriend aftroeft in een wedstrijd, maar rugwinden van 4,8 tot 5,9 meter per seconde verwijzen de geregistreerde tijden en afstanden naar de categorie “wat is het waard?”.
Ruben Rolvink
Onze A-junior Ruben Rolvink kon, voor zover nog nodig, de kater van het NK voor senioren wegspoelen. Hij verbeterde bij het kogelstoten het reeds op zijn naam staande clubrecord met 40 centimeter tot 15,09 meter. Daarna nam Ruben ook nog deel aan het hoogspringen. Hierbij behaalde hij een nieuw persoonlijk record van 1.80 meter, waarmee Ruben op gelijke hoogte komt met zijn trainer Marco Bronswijk, die in 1985 ook de lat op deze hoogte liet liggen.
Broer Yannick Rolvink scherpte zijn PR kogelstoten met 3 centimeter aan tot 12,35 meter.
Fotograaf Björn Paree
Inmiddels gieren van deze instuifavond talloze foto’s van Bjorn Paree over Facebook. Het was zijn eerste bezoek aan ons complex, waar hij tal van bekende regiogenoten tegenkwam, onder wie onze clubgenote Eva Tetteroo, die na lange tijd weer in de arena verscheen voor een wedstrijd. Bij het kogelstoten kwam Eva tot een afstand van elf meter (want de 10,99 meter in de uitslagenlijst komt bij ons bijna als pesterig over).
Nog even over goedlachse fotograaf Björn. Die kwam enthousiast de microfonist melden, dat Annemerel de Jongh haar eerste wedstrijd als ‘mevrouw Tuur’ liep. Mevrouw Tuur? Ja, zo lang als Björn meeloopt, hoort hij altijd die naam roepen als Arthur van Dijk in de buurt liep.
Van al het gebazel van de speaker had Annemerel overigens maar heel weinig meegekregen (“Is dat nog ergens terug te luisteren?”, vroeg zij hoopvol. Helaas niet, wij hebben nog geen ‘Uitzending Gemist’’-faciliteit bij Olympus ‘70”). Echter, één ding had Annemerel nadrukkelijk wél gehoord en dat was de opmerking dat zij halverwege de race min of meer als haas fungeerde voor Carla Ophorst. De ‘gevaarlijke’ veronderstelling van de speaker dat er daarna waarschijnlijk sprake zou zijn van een rolwisseling werkte als een beslissende prikkel bij de kersverse mevrouw Van Dijk-de Jongh.
Bij de foto’s:
1) Corona-controlepost bij de entree met Sjoerd van Marrewijk als mobiel boegbeeld.
2) Het kogelstoten, met op de voorgrond Ruben Rolvink (met kogel onder de voet) die tijdens deze instuif twee persoonlijke records rijker werd.